انقلاب اسلامی ایران منادی زیباترین شعارهای انسانی والهی بود و پیام آور آزادی واستقلال ملت وملتهای جهان بود که شرف و عزت و مرتبه هر انسان در گرو آزادگی اوست و نه وابستگی وابستگی به طواغیت درون وبرون که راهیست به سمت ذلت و خواری و دیر یا زود انسان را به هلاکت خواهد کشاند. […]
انقلاب اسلامی ایران منادی زیباترین شعارهای انسانی والهی بود و پیام آور آزادی واستقلال ملت وملتهای جهان بود که شرف و عزت و مرتبه هر انسان در گرو آزادگی اوست و نه وابستگی وابستگی به طواغیت درون وبرون که راهیست به سمت ذلت و خواری و دیر یا زود انسان را به هلاکت خواهد کشاند.
انقلاب اسلامی منادی آزادی بود آزادی وانسانیت آزادی اندیشه آزادی بیان آزادی عقیده وآزادی در مدار انسانیت و اسلامیت اما در طول این چهـل سـال که از عمر انقــلاب میگذرد با مطالعه زمان و حوادث میشود دریافت که تفکراتی معیوب به این دو اصل زیبای انقلاب یعنی استقلال وآزادی کشور صدمه وارد کردند.
گروهی مقدس مآب کج سلیقه که دلسوز بودند اما سلاحشان تعصب کور بود آزادی مطلوب جامعه انقلابی را مخدوش کردند…
وگروهی هم روشنفکر مآبان خودباخته وغربگرا بودند که به استقلال وفرهنگ دینی کشور صدمات زیادی وارد ساختند
این دو گروه تحت عناوین زیبای اصولگرایی واصلاحطلبی قرار گرفتند که در حقیقت با اصل این دو عنوان بیگانه اند
آری دودسته مذکور تحت عناوین اصولگرایی واصلاحطلبی در مقابل کشتی نجات وکشتی نور و مقصد امن انقلاب
همیشه ســد بودند وهنوز هستند…
اصطکاک این دو تفکر معیوب بزرگترین عوارض را برای انقلاب وملت داشته که برخی از آنان را بیان میکنیم
۱.. ایجاد شبه وغبار افکنی در مسیر نورانیت انقلاب و بدبین کردن ملت وجوانان به اصل انقلاب وهدف مقدس انقلاب…
۲..کند کردن حرکت انقلاب به سمت تعالی به گونه ای که تقابل این دو تفکر معیوب اجازه نداد ملت در طول این چهل سال شیرینی ثمرات و زیبایی های انقلاب وانقلابی گری را بچشند…
۳..زمینه سازی برای هجمه های مختلف دشمنان خارجی آنچنانکه رفتارها ومواضع نادرست این دوتفکر معیوب همیشه فرصتی برای سوء استفاده دشمنان وتحمیل اغراض بدخواهان خارجی بوده و هست.
۴..ایجاد دوئیت و جریانسازی کاذب در کشور به گونه ای که انتخاباتها وتصمیم سازی های ما متناسب با اخلاق و عقلانیت و دین مداری نبوده و زر وزور وتزویر ابزار اکثریت نامزدهای انتخاباتی و دولتمردان بوده وهست
واین مهم به جهت رقابت تفکرات غیر انقلابی اما به نام انقلاب و آرمانهای انقلاب است.
آیا انقلاب بعد از سرنگونی رژیم ستمشاهی باید چگونه باشد؟؟
وباید بعد از چهل سال ملت در چه مرتبه ای از استقلال و آزادی و معنویت و آرامش باشند؟؟
اگر چه کشور مان توانست به مدد انسانهای آزاده و خدوم وانقلابی به معنای حقیقی درجات علمی صنعتی و سیاسی زیادی در جهان کسب کند اما آنچه باید می شد و آنچه مطلوب جامعه امروز انقلاب وملت ما بود میسر نشد واجازه ندادند وهنوز اجازه نمی دهند آنگونه که باید باشیم وآنگونه که باید از انقلاب سراسر نور اسلامی بهرمند می شدیم نشدیم وهمچنان تفکرات معیوب به تقابل خود مشغول اند و ملت و فرهنگ وانقلاب
در معرض لگد این دو تفکر معیوب میباشند باید هوشیار بود وباید امت واحده شد وباید با هر تفکر معیوبی که استقلال وآزادی وپیشرفت ما را محدود میکند مبارزه کرد آیا نمی بینیم که فرهنگ ناب دینی مان به غارت برده میشود وآیا نمی بینیم که بی عدالتی و تبعیض به واسطه تقابل همین تفکرات معیوب سر به فلک گذاشته وحقوق ملت ؛ محرومین وبیچارگان غارت میشود..
آری این دو تفکر مقدس مآب کج سلیقه و روشنفکر مآب غرب گرا راهزنان انقلاب و اهداف نورانی انقلاب بودند وهستند…
باید هوشیار بود و باید آزاده باشیم و آزاد مرد…
باید انسان باشیم ومنادی انسانیت باید انقلابی باشیم و انقلابی..
تا فرهنگ حقیقی انقلاب متجلی شود و ایران گلستان باشد…
والسلام علی من اتبع الهدی
