آنچه که در زیر آورده شده است یادداشت ارسالی مخاطبان ندای امّت می باشد و این سایت محتوای آن را تایید یا تکذیب نمی کند شما هم می توانید نظر خود را در تایید یا تکذیب این مطلب بیان کنید. در رسانه ها و روستاهای دور دست کهگیلویه خبر از رویدادی است که پنج دهه […]
آنچه که در زیر آورده شده است یادداشت ارسالی مخاطبان ندای امّت می باشد و این سایت محتوای آن را تایید یا تکذیب نمی کند شما هم می توانید نظر خود را در تایید یا تکذیب این مطلب بیان کنید.
در رسانه ها و روستاهای دور دست کهگیلویه خبر از رویدادی است که پنج دهه ی قبل با طرح انقلاب سفید شاهد آن بودیم؛ هر چند با به ثمره نشستن انقلاب، پای مدارس به روستاها باز شد اما پس از چهار دهه نقصان و کمبودهای نهاد غیرمتمول آموزش و پرورش استان، روحانی جوان پیرو عملکرد و حرکتی شد که سالها پس از زنده یاد بهمن بیگی به فراموشی سپرده بودیم؛ کاشت و رویش انسان که بهره و برداشت از آن را جامعه ی نه چندان پیشروی ما در امر پرورش می برد و نفس سازی که فرزندان این دیار به خود و آینده شان امیدوارتر می شوند.
شیخ اسماعیل آذری از چهره های نوظهور انقلاب فرهنگی و در تعریفی صریح سپاه یک نفره ی دانش در دیاری است که فرزندانش مابین ثروت و علم، آنکه نداشتند را انتخاب می کردند؛ خطری که نسل های بعدی جامعه ی اطراف ما را تهدید به ترویج جهل و بی سوادی می کند.
از رویکردهای ایشان به مسئله آموزش، رشد فکری کودکان به شیوه ی پرورش سلول های ذهن(به گفته ایشان بدنسازی فکر)با نکته سنجی و صبر و حوصله ی خاص، تامین کتب از انتشاراتی های بروز کشور و همکاری نزدیک با انجمن کشوری #فبک پس از گذراندن دوره های تخصصی، همچنین تأمین نیازهای وسایل ورزشی و اهدای کتابخانه ها با حمایت ایشان و خیرین به مدارس بود.
عملکرد انسان محورانه و دوستانه ایشان ختم به کلاس های انگیزشی رشد و پرورش فکری و اهدای لوازم تحریر و ورزشی به کودکان و مدارس نمی شود بلکه در معرفی اشخاص بی بضاعت در شهرستان به نهادهای حمایتی نیز قدم هایی برداشتند.
چه عواملی باعث این حرکت شد را باید از خود ایشان پرسید اما به عینه کم کاری و نقص در نهادهایی چون آموزش و پرورش چهار شهرستان در پیاده کردن نکات و اصول پرورشی، نبود امکانات ورزشی، غیراصولی ساختن و قدیمی بودن مدارسی که از نبود کتابخانه و پایین بودن سرانه ی محیط و ابزار ورزشی رنج برده و حتی حق التدریسی بودن معلمان مناطق روستایی و عشایری و کیفیت پایین تدریس، آموزش، پرورش از نکات قابل توجه و مزید بر علت حرکت روحانی جوان و پرانگیزه بوده است.
از خصوصیات آموزش و پرورش فکری در کلاس های ایشان موارد ذیل است که به اختصار آوردم:
۱_ اصول استفاده و سبک در دست گرفتن کتاب
۲_تشویق به روخوانی
۳_ تشویق به مطالعه در زمان فراغت با اهدای کتاب
۴_ پرسش و پاسخ
۵_ گفتگو؛ با دو شیوه؛ ۱_ معلم با شاگرد(پرسش و پاسخ_خارج و مربوط به کتاب)و ۲_شاگرد با شاگرد همراه با تشویق به احترام یکدیگر و حفظ اخلاق
۶_ نکته سنجی و بازکردن موضوعات ریز درون کتاب
۷_ آب کردن یخ استرس در بیان کودکان و تشویق در اجتماع و شرکت در مباحث
۸_ کمک به بهبود قدرت تصمیم گیری و انتخاب در کودکان
۹_ خطاب قرار دادن همدیگر به اسم کوچک برای ابراز حس صمیمیت
تداخل نداشتن انگیزه های سیاسی در عمل و افکار ایشان، دلیلی بود که مشتاق حضور در کلاس های صحرایی ایشان شدم و بیش از قبل حقیر را واداشت که به معرفی روحانی جوان به جامعه فکری و نخبگانی شهرستان بپردازم.
