به گزارش ندای امت ، در انتخابات میاندوره ای مجلس هفتم، که علیمراد جعفری موفق به کسب رای اعتماد مردم گچساران و باشت شد علیرغم زمان کوتاه دوساله میاندوره ای خود، به خوبی نشان داد که هم ظرفیت های طبیعی و مخازنی منطقه را می شناسد و هم به خوبی می داند جمعیت نوجوان آن زمان به زودی به عرصه کار خواهند رسید و بازار کار یکی از مهم ترین و با اولویت ترین نیازهای جامعه پیش رو خواهد بود.
او با علم به همین موارد یاد شده اقدام به کلنگ زنی و تصویب پتروشیمی و سد چم شیر می کند تا ثمره نگاه آینده نگرانه او امروز قابل برداشت باشد.
نگارنده با تمام احترامی که برای نمایندگان ادوار گذشته و زحمات آنان قائل است، براین باور است که این عزیزان نه تنها سعی در تکمیل طرح های قبل خود نکرده که مبادا به اسم گذشتگان مصادره شود بلکه از نیازهای جامعه بطور کاملاً حرفه ای غافل بوده وجامعه جوان و جویای کار را به حال خود واگذاشته و با طرح موارد قومی و قبیله ای و بعضاً انتصابات دوستانه و فامیلی و تبلیغات گسترده حامیان مجازی خود در بستر فضای رسانه سعی در سرپوش گذاشتن بر این نقاط ضعف خود داشته و با ایجاد محبوبیت و گاهاً مراد ساختن از خود برای مریدانشان، همه آلام دردهای جامعه را به دست فراموشی می سپردند.
اما دلزدگی جمعیت جویای کار،وضعیت معیشت خانوارهای که شاغلی ندارند،وضعیت اسفبار کشاورزی منطقه و پرشدن منازل شهر از غیربومیان شاغل و ترجیح دادن آنها به جوانان بیکار این خطه و آزرده خاطری عام از مطرح شدن مسائل قومیتی و یا شوآف بازی چند برادر، به خوبی روشن می کند حتی اگر بخواهیم از جریانات حزبی هم چون قومیتی عبور کنیم گزینه ای عملگرا تر و کاردان تر از علمیرادجعفری برای وضعیت موجود جامعه گچساران و باشت نمی یابیم.
این روزها اما برخی خواص انگار از این نکته غافلند که رسانه چون تیغی دو لبه عمل می کند و همانگونه که شما در پی رهبری یه جریان و شاید رهبری یک شهر باشید، جوانان هزاره سوم با مطالعه و مقایسه مدت زمانهای نمایندگی با شخصی چون جعفری به این جمع بندی برسند که زمان شیرین سخن گفتن پایان یافته و زمانه خدمت واقعی با علمیراد جعفری فرا رسیده است.
